چنگال یا چنگمال یا شاید هم پنگال !!
چنگالی : مردم مشهد گویا به مناسبت چنگمالی شدن این غذا نامش را «چنگال» گذاشته‌اند، اما در لغتنامه دیوان بسحق اطعمه (و بعضی جاهای دیگر) «چنگال» نامیده شده، بدین شرح: «چنگال، نانی که در روغن خرد بشکنند و بمالند وقدری شیرینی بدان زنند.» البته میتوان چنگال را داخل ظرفی ریخت و بعد با برش به آن شکل داد اما قدیم در دست شکل داده و شکل ساده چنگ دست روی آن میماند .
مواد لازم :
آرد 2 پیمانه
خرمای هسته گرفته و له شده نیم کیلو
آب و نمک برای خمیر کردن به مقدار لازم(
طرز تهیه: البته از خمیر آماده هم می شه استفاده کنیم .خمیر رو بعد از اینکه آماده کردیم پهنش میکنیم به اندازه ایی که قطرش حدودیک میلیمتر بشه !بعدخمیر روی یک تابه که حسابی گرم شده(البته قدیمیا یک ظرف چدنی برجیته برای این کار داشتن )پهن می کنیم و بعد از چند ثانیه به اندازه ای که برشته نشه سریع از روی حرارت بر می داریم بعد توی ظرف ته گودی که خرمای له شده قرار داره می ریزیم و حسابی ورزش می دیم تا خرما به خورد نون بره ، غذا آماده است!!به همین راحتی و بدن هیچ روغنی .فقط یادتون باشه نون نباید بسوزه چون قطرش کمه و زود می سوزه .iranstb.com
در مشهد و استان خراسان برخی روغن را داغ می‌کنند، در آن نان بیات (خاصه بیات تا ترد باشد) خرد می‌کنند و با شکر یا شیره نبات یا نوعی شیرینی دیگر به بار می‌آورند، با چنگ و مشت آن را می‌ورزند، می‌خورند.
در سیستان :
مواد لازم:
نان گرم (تافتون) (محلی زابل باشد بهتر است)
روغن حیوانی
شکر*
روغن را کمی گرم کرده یگذاریم که کاملاً باز شود. نان را در روغن ترید کرده و این دو را با هم هم زده تا روغن جذب نان شود؛ و شکر را هم اضافه کنید. حال غذا آماده است.اضافه کردن شکر سلیقه‌ای بوده و الزامی نمی‌باشد. نکته:روغنی که در این غذا استفاده می‌شود حتماً باید حیوانی باشد.
